Skandal cz. IV

Jak zawsze w weekend klub przeżywał oblężenie. W sobotę miała mieć wolne, ale ze względu, że od poniedziałku bierze urlop Denis wpisał ją do sobotniego grafiku. Kręciła się między stolikami i lożami poświęcając trochę swojego czasu klientom ze swojego sektora. Dotrzymywała właśnie towarzystwa podstarzałemu, łysiejącemu playboyowi, który obleśnie się do niej uśmiechał. Kiedy opróżniła swoją szklankę, w której powinna być wódka z colą, a była sama cola wstała, podziękowała i chciała iść zagadać innych gości, kiedy poczuła zaciskająca się na jej ręce spoconą dłoń mężczyzny.
- Gdzie się wybierasz laleczko? Sądziłem, że pójdziemy na górę.
- Przykro mi, ale nie ma takiej możliwości.
- Siadaj – warknął zaciskając mocniej dłoń na jej ręce. Uścisk był tak mocny, że w oczach stanęły jej łzy.
- Proszę ją puścić i opuścić lokal.
- Nie będziesz mi mówił, co mam robić. – puścił jej dłoń i wstając popatrzył na stojącego przed sobą mężczyznę. Lekko się zachwiał. Po chwili stał z wykręconą ręką.
- Teraz grzecznie wyjdziemy na zewnątrz. Zrozumiałeś? – bez słowa pokiwał głową – Miona, idź odpocznij na zaplecze, a ja kulturalnie odprowadzę pana do wyjścia
- Dzięki Tom.
- Nie ma sprawy to moja praca – ochroniarz odszedł wlokąc ze sobą obleśnego faceta. Prawie całą resztę wieczoru spędziła za radą Denisa za barem pomagając Oli. Po powrocie padła wykończona na łóżko od razu zasypiając. Obudziła się o drugiej popołudniu. Do wieczora chodziła po domu w szlafroku, nie zawracając sobie głowy swoim wyglądem. Posmarowała kremem miejsce na ręce, gdzie zrobił jej się siniak po wczorajszej sprzeczce z klientem. Za pomocą zaklęcia spakowała do walizki rzeczy potrzebne na wyjazd. Ze względu, że była umówiona z Malfoyem na wpół do dziewiątej postanowiła położyć się wcześniej żeby wstać o siódmej  Zaklęła szpetnie, kiedy okazało się, że maść nie zlikwidowała do końca siniaka i musi używać maść kolejny dzień. Widać był większy niż sądziła na początku. O ósmej siedziała na stołku i piła czarną gorzką kawę. Dokładnie o ósmej trzydzieści rozległo się pukanie do drzwi. Otworzyła i tak jak się spodziewała na korytarzu stał blondyn.
-  Już idę. - zabrała z sypialni walizkę i wróciła do niego.
- Trzymaj. – podał jej małe czarne pudełeczko.
- Co to?
- Sama zobacz. – otworzyła je. W środku na białej poduszeczce leżała złota obrączka i pierścionek.
- Twoja obrączka i pierścionek zaręczynowy. Pierścionek żółte i białe złoto z czterokaratowym brylantem głównym i czterema brylantami dodatkowymi każdy po dwie dziesiąte karata pani Malfoy. Proszę także pamiętać, że braliśmy ślub w jednej z wakacyjnych rezydencji Malfoyów w Szkocji. A teraz ubierz je i noś przez cały pobyt. – Podniosła delikatnie pierścionek i oglądnęła go. Jeszcze nigdy nie miała w rękach tak drogiej biżuterii. Nałożyła go na palec i do ręki wzięła obrączkę. Delikatną ze złota, na środku umieszczono jeden mały brylancik. Kiedy zakładała ją na palec rękaw jej bluzki podwinął się i mężczyzna dostrzegł opatrunek. Kiedy zobaczyła, na co patrzy szybko pociągnęła rękaw by go zasłonić.
- Co to jest?
- Nic. – złapał ja za rękę, podwinął rękaw i jednym ruchem ściągnął prowizoryczny opatrunek. Wyszarpnęła mu się i opuściła rękaw bluzki.
- Kto ci to zrobił?
- Wypadek przy pracy. Idziemy czy będziemy tak stać? – zła popatrzyła w jego stalowoszare oczy. – No nie patrz się tak, posmarowałam to maścią z eliksirem. Nie zeszło, więc muszę jeszcze dzisiaj smarować.
- Jak dotrzemy na miejsce dam ci jeden z moich eliksirów. Zawsze dają rady, nawet po upadku z miotły. Pierścionek i obrączka pasują?
- Tak, są w sam raz. – złapał swoją chłodną dłonią jej dłoń i teleportował się. Znaleźli się w wielkim nowoczesnym apartamencie. Wyszła na taras, z którego rozpościerał się widok zapierający dech w piersiach. Błękitny ocean, atakował plażę falami.
- Witaj w naszym apartamencie pani Malfoy.
- Czy możesz tak do mnie nie mówić?
- Niestety skarbie nie ma takiej możliwości. Popatrz na swoją dłoń. Czas zacząć być mężatką Hermiono. Przez całe 10 dni – ostatnie zdanie szepnął jej do ucha czując na karku jego ciepły oddech i poczuła perfumy, które jak zauważyła zawsze używa – Odśwież się, bo za pół godziny idziemy na spotkanie. Na łóżku zostawię ci maść z eliksirem, bo jeszcze ktoś pomyśli, że biję własną żonę.
Ku jej przerażeniu w apartamencie była tylko jedna łazienka. Była wielka i ekskluzywnie wykonana, ale nie to tak ja przerażało. Do łazienki wchodziło się z sypialni. Z tego, co zdążyła się zorientować była to jedyna sypialnia, jaka znajdowała się w apartamencie. I do tego wszystkiego umieszczone w niej było łóżko małżeńskie.
 - Mal.. – postanowiła wcielić się w swoją rolę - Draco!
- Co chcesz?
- Możesz tu na chwile przyjść.
- A co? Chcesz żebym umył ci plecy? – stał oparty o framugę drzwi.
- Powiesz mi, co to jest? – potoczyła ręką po pomieszczeniu.
- Sypialnia – dobrze wiedział, o co jej chodzi, ale chciał się z nią podroczyć.
- To akurat wiem, ale tutaj jest tylko jedno łóżko. Rozumiem, że spisz na sofie w salonie.
- Nie, ja śpię tutaj. – jej zirytowana mina spowodowała, że roześmiał się w myślach.
- Czyli rozumiem, że każesz kobiecie spać na sofie. Zachowanie, którego mogłam się po tobie spodziewać.
- Nie kotku, jakbyś nie zauważyła to jest łóżko małżeńskie, a my od dziś jesteśmy małżeństwem.
- Tak udawanym, dlatego nie muszę z tobą spać w jednym łóżku. – jego oczy się zwęziły i skojarzył jej się z dzikim zwierzęciem szykującym się do polowania na niewinną ofiarę. Powoli podszedł do niej.
- Śpimy w jednym łóżku, nie tknę cię, a jak dobrze wiesz ja tutaj ustalam reguły, więc nie protestuj. Przecież cie nie zjem. A musimy jak najbardziej przypominać małżeństwo.
- Przecież tutaj nikt nas nie widzi – cicho szepnęła, zastanawiając się czy to usłyszał.
- Teraz tak, ale jak się wytłumaczysz jakby ktoś przyszedł rano? „Wie pan wole spać na sofie niż z mężem takie tam moje małe widzimisie.” Wiec nie zachowuj się jak dziwaczka tylko idź się odśwież, bo za chwile wychodzimy.
***
Do południa spotkanie, po południu obiad biznesowy, a na końcu kolacja w domu pani prezes. Prawie 12 godzin, kiedy Malfoy trzymał ją za rękę, obejmował. Całował w policzek i przytulał. Te sytuacje ją krępowały, ale musiała stanąć na wysokości zadania i udawać, że to jest naturalne. W końcu byli „małżeństwem”. Najgorsze dopiero nadchodziło. Wrócili do apartamentowca
- No droga żono idź się przebrać, bo czas spełnić małżeński obowiązek – w jego oczach tańczyły złośliwe ogniki.
- Co! Chyba zgłupiałeś. Ja się na takie coś nie pisałam. Wracam do domu – zaczęła ściągać obrączkę, kiedy złapał jej rękę i z powrotem nasunął ją na palec kobiety.
- Spokojnie, tylko sobie żartowałem. Idź się umyć, a ja poczekam sobie w salonie.
Godzinę później ubrana w gruby puszysty szlafrok poinformowała go, że ma wolna łazienkę. Kiedy po szybkim prysznicu wyszedł, roześmiał się widząc byłą gryfonka siedząca w łóżku owiniętą kołdrą po samą szyję. Przyciskając ją jeszcze bardziej do siebie, kiedy zobaczyła stojącego przed nią Malfoya w samych bokserkach.
- Granger ja cię proszę nie zachowuj się jak niedostępna cnotka. – na te słowa prychnęła niczym oburzona kotka. – Nie jestem napalonym samcem żeby rzucać się na każdą kobietę.  – Przestała trzymać kołdrę tak kurczowo. – Rany kobieto ja nie jestem niewyżytym Potterem.
- Kochanie – jej głos była przesłodzony niczym rozpuszczony karmel. – Ile razy powtarzałam ci, żebyś nie obrażał moich przyjaciół?
- Oj tam to jest zabawne, a teraz suń się – położył się odbierając dziewczynie trochę kołdry. Jak oparzona odsunęła się jak najbardziej od mężczyzny na skraj łóżka. Widząc to roześmiał się – Dobranoc – zgasił światło.
***
Przebudził się. Jeszcze zanim otworzył oczy poczuł przyjemny, ciepły ciężar. Uchylił powieki, a na jego ustach pojawił się cyniczny uśmiech. Kobieta z burzą brązowych loków spała spokojnie przytulona do niego. Jej głowa spoczywała między jego ramieniem, a obojczykiem, a lewa ręka oplatała jego brzuchu. Jak najciszej wyswobodził się z objęć kobiety, tak by jej nie obudzić. W końcu przez lata nabrał w tym wprawy.

 Obudziła się w wielkim ciepłym łóżku. Zaskoczyło ją, że jest w nim sama. Wstała i narzucając na siebie szlafrok ruszyła do kuchni. Na jednym z blatów leżała kartka złożona na pół z jej imieniem. Wzięła ją do ręki i rozłożyła Tak uciekałaś najdalej ode mnie na skraj łóżka, a w końcu sama sobie zrobiłaś ze mnie poduszkę i przytulankę. Mam nadzieję, że dobrze ci się spało – kiedy przeczytała te dwa zdania jej policzki przybrały kolor buraczka. Ktoś zapukał do drzwi. Mocniej zawiązała szlafrok i otworzyła je. Na zewnątrz stał asystent Ave. Wpuściła go do środka. Poinformował ją, że jej mąż wróci dopiero o czternastej. W myślach przeklinała, że Malfoy miał rację, co do tego, że ktoś mógł zobaczyć, że nie śpią razem. Kiedy Draco był na jakiś biznesowych rozmowach, ona zabrała rzeczy i ruszyła na zwiedzanie miasta. Przespacerowała się po plaży obserwując surferów  podziwiała nowoczesne budowle, najbardziej polecane dzielnice z przewodnika. Kiedy wróciła do apartamentu Draco oświadczył jej, że o osiemnastej mają być u jakiś kontrahentów na kolacji.

Z dnia na dzień coraz naturalniej przyjmowała czułości mężczyzny, które nie były już dla niej tak krępujące. Ostatniego dnia Draco tryumfował. Podpisał umowę i to z jak najbardziej korzystnymi warunkami.
- No to w takim razie moi drodzy zapraszam was dzisiaj na wieczór. Nie można nazwać tego balem, ale będzie to coś w tym stylu. Obowiązują stroje wieczorowe.
- Dziękujemy bardzo, chętnie przyjdziemy Avo. – mężczyzna ucałował rękę starszej kobiety i obejmując swoją żonę w pasie wyszedł z budynku. Szli ulica, kątem oka przyglądał się kobiecie, która wyglądała na zamyśloną, lekko skonsternowaną.
- Co się dzieję? Coś się stało? – słysząc jego pytanie zatrzymała się.
- Mam mały problem. Nie mam nic, co nadawałoby się do ubrania na dzisiejszy wieczór. Ostatnim razem nie potrzebowałam żadnych kreacji, więc tym razem nic takiego ze sobą nie brała.
- Nie przejmuj się. Idź do mieszkania, ja za góra godzinę wrócę.

Siedziała w wiklinowym fotelu na tarasie. Podkuliła nogi pod siebie, a w rękach trzymała mocną aromatyczna kawę. Upajała się widokiem. Nawet nie spostrzegła tego, że stanął koło niej. Zorientowała się dopiero wtedy, kiedy wyciągnął kubek z jej dłoni i upił łyk kawy.
- Ej to moje! – roześmiał się, ku jej zdziwieniu był to szczery śmiech.
- Zachowałaś się jak małe dziecko, któremu zabrano lizaka. Chodź mam coś dla ciebie. – Weszli do środka. Zatrzymał się w salonie, gdy podeszła do niego z wewnętrznej kieszeni wyciągnął kopertę.
- Proszę
- Co to jest?
- dwadzieścia pięć tysięcy, na które się umawialiśmy. – wzięła kopertę z jego ręki – możesz przeliczyć.
- Powiedzmy, że ci wierzę. Ostatnim razem jakoś mnie nie oszukałeś. – ruszyła do pokoju z zamiarem schowania pieniędzy do torby.
- Granger! Poczekaj, to nie wszystko. – zdziwiona zwróciła swój wzrok na Malfoya. W dwóch dużych krokach podszedł do niej i na jej rękach położył trzy pudełka. Jedno duże białe, drugie małe wykonane z czarnego drewna i trzecie typowe pudełko z butami. – To na dzisiejszy wieczór. Mam nadzieję, że będzie pasować i że wystarczą ci trzy godziny na przyszykowanie.
- Dziękuję. Powinnam się wyrobić – z lekką obawa ruszyła do sypialni. W końcu nie wiedziała, czego może spodziewać się w dużym białym pudle. Na tyle go nie znała, by nie czuć obawy. Z pudełek, które położyła na łóżku wzięła do ręki drewniane i uchyliła jego wieko. Z szoku zakryła dłonią usta. Patrzyła na kolię wykonaną z małych brylantów z zawieszką jak podejrzewała zrobioną z rubinu. Delikatnie palcami przejechała po szlachetnych kamieniach. Naszyjnik musiał być jeszcze droższy od pierścionka i obrączki. Kiedy brała kąpiel słyszała jak do sypialni wchodzi Malfoy i wyciąga coś z szafy.

Prawie trzy godziny później drzwi do sypialni otworzyły się. Malfoy odłożył szklankę z whisky i popatrzył na stojącą w progu kobietę. Miała opuszczoną głowę i unikała kontaktu wzrokowego.
- Hermiona podnieś głowę – w jego głosie można było wychwycić nutki podziwu, ale ona była zbyt stremowana. Powoli podniosła głowę i napotkała przed sobą zimne stalowoszare oczy. Stał przed nią. Nie wiedziała, kiedy pojawił się obok. Ujął jej dłoń i obrócił kobietę dookoła.  Patrzył na to jak idealnie na niej leży długa bordowa suknia z dekoltem w kształcie serca i dokładnie eksponująca wszystkie atuty kobiety. Wysokie szpilki powodowały, że nie musiała podnosić wysoko głowy by popatrzeć chłopakowi w oczy. Delikatnie dotknął koli, która zdobiła jej szyję. Założył jej kręcone pasemko włosów, które wydostało się z misternie upiętej fryzury, za ucho
- Gotowa? – kiwnęła głową i ujęła podane jej ramię mężczyzny.