18. Powrót do siebie

Trzasnęła drzwiami i rzuciła się na łóżko. /Wiedziałam, wiedziałam, że coś będzie nie tak. Czułam to mogłam nie iść na tą imprezę, ale ja jestem głupia/

***

- Ami, przepraszam, że przeszkadzam w tańcu, ale jest pewna sprawa.

- Słucham, co się stało?

- Nie żeby mnie to coś obchodziło, ale stwierdziłem, że może chciałabyś wiedzieć, że Granger coś odbiło

- Jak to odbiło?

- No wyleciała jak rażona gromem do dormitorium.

- Kiedy?

- Z jakieś dziesięć minut temu.

- I ty dopiero teraz mi to mówisz??!!! – krzyknęła wybiegając na schody

***

Gryfona leżała bez ruchu słuchała, muzyki płynącej z dołu. Nagle drzwi się otworzyły.

- Mionka? – dziewczyna słysząc głos Clar zamknęła oczy i udała, że śpi. Ślizgonka podeszła do łóżka brązowowłosej.

- Wiem, że nie śpisz, ale jak chcesz, żebym tak uważała to widać tak będzie lepiej. – powiedziała przykrywając dziewczynę kocem i kierując się do drzwi.

- Clar.

- Tak? – odwróciła się na chwile w strojne łóżka.

- Dziękuję

- Za co?

- Że rozumiesz to, że chcę być sama.

- Nie ma, za co. – mówiąc to dziewczyna wyszła na schody.

 ***

Blondyn siedział na kanapie. Cała ochota na zabawę mu przeszła. Wiedział, że to nie tak miało być /Kurwa czy coś musi się spieprzyć/. Nagle koło niego siadła blondwłosa dziewczyna.

- Też nie masz ochoty na zabawę?

- Jakoś już nie bardzo.

- A jak tam wszystko wiedząca Granger?

- Śpi.

- Przynajmniej ona miała dobry pomysł. Chyba pójdę za jej przykładem i też pójdę spać. Nic tu po mnie i tak już nie będę się bawić. Dobranoc Ami.

 - Dobranoc.

*** Poniedziałek

- Hermiona na pewno wszystko spakowałaś?

- Tak.

- Szkoda wtedy byś mnie odwiedziła. A tak to…

- Clar! To, że wracamy do siebie z Ginny nie znaczy, że o tobie zapomnimy. Przecież dalej będziemy się widywać. Nie wyjeżdżamy na Alaskę tylko przenosimy się na inny korytarz.

- No tak, ale już nie będzie godzinnych pogaduszek w łóżku. A po drugie znowu wrócą te idiotki. Jak ja ich nie cierpię.

- Będzie dobrze zobaczysz, a mopsem się nie przejmuj. Zapewne Malfoy się nią zajmie. Tak dawno się nie widzieli. A teraz chodźcie na śniadanie.

- Ok. Idziemy, chociaż dzisiaj już będziecie siedzieć przy innym stoliku. Co do Draco i mopsa, to on jej nie cierpi.

- Niech sobie ją cierpi lub niecierpi mam to gdzieś. Chodźcie szybciej. –Hermiona ewidentnie nie chciała rozmawiać o Malfoyu. Ale na jej nieszczęście, gdy zeszła po schodach trafiła prosto na niego. Chciał coś powiedzieć, ale wyminęła go i wyszła przez dziurę w ścianie.

***

 - Harry, Ron!

- Hermiona, nareszcie myśleliśmy, że już o nas zapomniałaś. – dziewczyna przytuliła się do chłopaków. Znowu czuła się jak dawniej bezpieczna i akceptowana.

- A gdzie Ginny?

- Zaraz przyjdzie idzie z Clar, wychodziły równo ze mną.

- No proszę, święta trójca znowu razem. Dużo razy wieczorem płakałaś z tęsknoty za nimi Granger?

- Malfoy, zamknij ten swój wypancynkowany, blady jak pielucha czystokrwisty ryjek i daj mi spokój. Clar jesteś, spotkamy się później, wyśle ci sowę. A teraz idę jeść śniadanie, bo jeszcze chwila w towarzystwie tlenionego, a nie będę mogła nic przełknąć. – odeszła i usiadła przy stole, gdzie zabrała się od razu za jedzenie. Nie chciała myśleć o niczym, a szczególnie o Draco Malfoyu. Za to on siadając przy stole ciągle ją obserwował. Nie rozumiał, dlaczego tak się zezłościł widząc ją przytulającą się najpierw do bliznowatego a potem do Wieprzleja. Widząc to zagotowało się w nim. Chciał podejść i przywalić jednemu i drugiemu, ale się opanował. / Dzieje się ze mną coś złego. Coś bardo złego i nie normalnego/