24. Kretyn, prawdziwy kretyn

-Clar, przepraszam, że przeszkadzam w spożywaniu posiłku, ale za dwadzieścia minut spotykamy się koło bramy wyjściowej.

-Dobrze

- Cieszę się, że ci pasuje, do zobaczenia – gdy odchodziła ktoś złapał ją za rękę. Odwracając się napotkała wzrok ślicznych zimnych stalowo-niebieskich tęczówek Malfoya

- Czy możesz mnie puścić? Muszę iść

- Ależ oczywiście, że mogę tylko pozwól, że powiem ci jedno.

- Słucham?

- Jutro za piętnaście ósma koło wejścia do wielkiej sali. Pasuje ci?

- No dobrze niech ci będzie. Dam ci jedna radę uspokój jakoś swojego mopsa, bo jeszcze chwila a się na mnie żuci, a ja nie chcę nabawić się wścieklizny.

- Mops nie jest mój! – zmrużył niebezpiecznie oczy

- Ja tam się nie wtrącam, co jest twoje a co nie. Mówię tylko, co wiedzę, a teraz mnie puść, bo muszę iść.

 - No nie wiem czy cię puszczę.

- Malfoy puszczaj w tej chwili

- Kochanie ja nie robię za męski odpowiednik kobiet lekkich obyczajów

- Słuchaj blondasie nie obchodzi mnie czy jesteś męska prostytutką czy nie, dla mnie jest ważne żebyś puścił moja rękę, bo się spieszę a nie mam czasu na gadanie z tobą.

- Oj słoneczko, widzę, że humorek dzisiaj nie dopisuje. Puszczę twoja rękę tylko się nachyl

- A po co?

- Zobaczysz. Przecież cię nie zjem- nachyliła się, a gdy to zrobiła poczuła, że chłopak całuje ja w policzek. Od razu się wyprostowała.

- Co ty robisz? – oburzona popatrzyła na chłopaka

- Daję ci buziaka na pożegnanie

- Tobie Malfoy już kompletnie odbiło! -

 Jeżeli mi odbiło to tylko na twoim punkcie Granger

- Debil, powinieneś się leczyć

- To jest choroba nie uleczalna Granger, więc zostanie mi tak na zawsze – obrazę swojej osoby puścił mimo uszy. A na jego twarzy pojawił się zimny drwiący uśmiech. 

- Kretyn, prawdziwy kretyn. Ludzie zabierzcie go ode mnie – mówiąc to odeszła w stronę drzwi, a on patrzył na jej oddalającą się sylwetkę podziwiając każdy jej ruch